MACBETH - Movie
Review
Ο Macbeth, ο βαρόνος
της Σκοτίας κατά τη διάρκεια μιας μάχης βλέπει ένα όραμα. Τρεις γυναίκες με
διαφορετικές ηλικίες η κάθε μία, του αναφέρουν πως σύντομα θα γίνει βασιλιάς. Η
ιδέα δηλητηριάζει την λογική του και με την επήρεια της γυναίκας του δολοφονούν
τον βασιλιά Duncan. Η κατάκτηση του στέμματος όμως οδηγεί και τους δύο στην
τρέλα και την ανασφάλεια, με αποτέλεσμα να χάσει όλους τους συμμάχους του και
να χαρακτηριστεί ως τύραννος.
Macbeth: O full of scorpions, is my mind.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Εδώ έχουμε την
μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ που πιστεύεται ότι
γράφτηκε μεταξύ του 1603 και του 1606. Το έργο αυτό μιλούσε για φαινόμενα όπως
η βασιλοκτονία, η ζήλια, η αλαζονεία και η απληστία καθώς και που μπορούν να
φτάσουν όλα αυτά τον άνθρωπο. Η κατάκτηση ενός στόχου γίνεται εμμονή, ενώ η
διατήρηση του γίνεται αρρώστια.
Ο Macbeth και ο
φίλος του Banquo γίνονται μάρτυρες ενός οράματος. Τρεις γυναίκες τους
πληροφορούν ότι ο πρώτος θα γίνει Βασιλιάς ενώ ο δεύτερος θα γίνουν οι απόγονοι
του μια μέρα. Ο ένας τυφλώνεται από την φιλοδοξία ενώ ο άλλος φοβάται για το
μέλλον των παιδιών του.
Η Lady Macbeth στον
άκουσμα αυτών, σαν άλλη Εύα επηρεάζει τον σύζυγο της γιατί πιστεύει πως η
κατάκτηση του στέμματος δεν θα έρθει από μόνη της, αλλά πρέπει να γίνουν
κάποιες πράξεις.
Η ταινία αυτή δεν
είναι η πρώτη μεταφορά του διάσημου έργου. Να θυμίσω πως από το 1948 του Orson
Welles και το 1957 του Akira Kurosawa μέχρι το The Tragedy of Macbeth (1971)
του εκπληκτικού Roman Polanski, οι σκηνοθέτες προσπαθούν να φέρουν στη μεγάλη
οθόνη όσο καλύτερα μπορούν το μικρότερο δραματικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
Η ταινία διαψεύδει
ακόμη και τους πιο δύσπιστους θεατές (που σίγουρα υπάρχουν πολλοί) που μόνο με
το άκουσμα του ονόματος Σαιξπηρ, και την ποιητική διάλεκτο δεν μπαίνουν στη
σκοτεινή αίθουσα.
Επί 113 λεπτά
χαθήκαμε στην αφθονία πανέμορφων και άρτια φωτισμένων κάδρων που είτε έδειχναν
τα εκπληκτικά τοπία της Σκοτίας είτε την μάχη σε αργή κίνηση, με την μουσική να
μας κάνει να κουνάμε νευρικά τα πόδια μας, και όλα αυτά να πλαισιώνουν τις
καθηλωτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Όχι άδικα λοιπόν η ταινία δέχτηκε
πανηγυρική δεκάλεπτη υποδοχή στο Cannes Film Festival.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στη σκηνοθεσία
έχουμε τον Justin Kurzel (Snowtown (2011), εξαιτίας του οποίου επιλέχτηκε από
τους παραγωγούς). Από πού να ξεκινήσω. Από το πρώτο πλάνο σε κερδίζει, και
καταλαβαίνεις ότι πρέπει να αφήσεις το pop-corn και να μην πάρεις τα μάτια σου
από την οθόνη. Με εκπληκτικά κάδρα, άρτια μονταρισμένα και σκηνές δράσεις που
θα ζήλευαν ο Μονομάχος και οι 300. Αργή κίνηση, κοντινές σφήνες και παιχνίδι με
τον χρόνο μέσα σε μία σκηνή μάχης. Καθηλωτικά τοπία, που δείχνουν τις ομορφιές
της Σκοτίας. Δεν βαρεθήκαμε δευτερόλεπτο παρά το γεγονός ότι έπρεπε να δώσει
έμφαση σε μερικά σημεία.
Στο πλευρό του ο
Adam Arkapaw ως διευθυντής φωτογραφίας, ποιος καλύτερος από τον άνθρωπο που
φώτισε το True Detective. Μαζί, δημιούργησαν πλάνα που θα μελετιούνται στις
σχολές σκηνοθεσίας.
Στον ρόλο του
Macbeth o Michael Fassbender (X-Men: Days of Future Past), ο οποίος δίνει ίσως
τον καλύτερο μέχρι στιγμής ρόλο της καριέρας του ενώ στον ρόλο της Lady Macbeth
η Marion Cotillard (The Dark Knight Rises) η οποία κράτησε την Γαλλική προφοράς
της μιας και δεν αναφέρεται η καταγωγή του χαρακτήρα της πουθενά στο έργο.
Ο σκηνοθέτης με τους
δύο πρωταγωνιστές θα συνεργαστούν στο απερχόμενο Assassin’s Creed (2016).
Συμπληρωματικούς
ρόλους, ο Sean Harris (Mission Impossible: Rogue Nation) στον ρόλο του Macduff,
άριστος ως διψασμένος για εκδίκηση, ενώ στον ρόλο του Banquo ο αγνώριστος Paddy
Considine (Child 44).
Η μουσική έδενε
εκπληκτικά με την εικόνα, χωρίς να σημαίνει ότι ακούγεται και ευχάριστα από
μόνη της. Δημιούργημα του αδερφού του σκηνοθέτη, Jed Kurzel (Snowtown (2011).
Αξίζει να αναφέρουμε
για όσους δεν το ξέρουν ότι μια κατάρα είναι δεμένη με το όνομα (κλασικά) κι
ενώ στην αρχή το είχαν πάρει αψήφιστα, μετά από μία σειρά ατυχών γεγονότων κατά
τη διάρκεια των γυρισμάτων άλλαξαν το όνομα σε «That Scottish Film» (διόλου
πιασάρικο).
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί σου αρέσουν οι
μεταφορές θεατρικών στη μεγάλη οθόνη. Γιατί θες να απολαύσεις εκθαμβωτική
φωτογραφία και σκηνοθεσία. Γιατί θες να δεις που φτάνει η απληστία τον άνθρωπο
(οκ μπορείς να το δεις και από άλλες ταινίες). Αν έχεις πρόβλημα με την
ποιητική διάλεκτο (δεν ξέρω πως αλλιώς να την αναφέρω) και θες περισσότερες
μάχες λυπάμαι πολύ αλλά θα σε απογοητεύσω. Άνοιξε όμως τις παρωπίδες σου και
δοκίμασε το!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου