WHOAMI - Movie Review
Ο Benjamin, ένας νεαρός hacker γίνεται μέλος μίας ομάδας, με
σκοπό να γίνουν η πιο γνωστή ομάδα hacking, στον μυστικό κόσμο του διαδικτύου.
Τα πράγματα όμως θα ξεφύγουν όταν η περηφάνια χτυπήσει την ομάδα και γίνουν μία
από τις πιο καταζητούμενες ομάδες στη λίστα των αστυνομικών αρχών.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Ο γερμανικός κινηματογράφος έχει δείξει πολλές φορές στο
παρελθόν την αξία του. Οι σκηνοθέτες βάζουν ψηλά τον πήχη, βοηθάει λίγο και το
budget και έχουμε καλό αποτέλεσμα. Το who am i είναι η ταινία που το
αποδεικνύει και γεμίζει μέχρι και τους πιο απαιτητικούς θεατές.
Ξεκινάμε από τα απλά και τα προφανή. Ο πρωταγωνιστής είναι ο
κλασικός χαρακτήρας, με άσχημη παιδική ηλικία, με προβλήματα στην συμπεριφορά
του, αντικοινωνικός αλλά με ένα μεγάλο χάρισμα, τους υπολογιστές. Θέλει να
φύγει από το περιθώριο, και να γίνει ορατός προς τους άλλους, ειδικά σε μία
γυναίκα (πάντα υπάρχει και είναι το πιο δυνατό κίνητρο). Γίνεται μέλος μίας
ομάδας με το ίδιο πάθος, στην οποία ο κάθε ένας συμβολίζει κάτι διαφορετικό.
Έχουμε τον γκομενιάρη και οργανωτή, έχουμε τον τρελό, έχουμε τον εσωστρεφή
γκρινιάρη και τον δειλό αλλά χαρισματικό.
Η ταινία παρουσιάζει άριστα, τις κρυφές επιθυμίες των
αγοριών. Οι σουπερ δυνάμεις, η αναρχία, η μοναδικότητα και η καθημερινή
φαντασίωση, που βλέπουμε τον εαυτό μας όπως θα θέλαμε να είναι και όχι όπως
πραγματικά είναι.
Η αφήγηση ξεκινάει, ο πρωταγωνιστής είναι ήδη κρατούμενος
και διηγείται πως έφτασε εκεί που έφτασε. Οι ορολογίες πολλές, οπότε ένας
φανατικός «κομπιουτεράκιας» θα ενθουσιαστεί τόσο βλέποντας πλάνα με laptops,
servers, data centers, ρεκλέτες, αναφορά στους Anonymous (με αντίστοιχες
μάσκες) και πολλά άλλα. Εδώ να αναφέρω πως ο διεθνής τίτλος “who am i” (Ίσως
καλύτερος από τον original τίτλο «Kein System ist sicher – Κανένα σύστημα δεν
είναι ασφαλές») είναι εύστοχος, όχι μόνο γιατί κρύβει καλά την υπόθεση της
ταινίας, αλλά και γιατί είναι unix εντολή που εμφανίζει το username στον
χρήστη.
Εκεί που πρέπει να σταθώ, είναι στην παρουσίαση του σκοτεινού
και μυστικού κόσμου του διαδικτύου. Όχι όπως το ξέρει ο απλός κόσμος, αλλά όπως
το γνωρίζουν οι hackers. Το διαδίκτυο μέσα στο διαδίκτυο, εμφανίζεται σαν ένα
σκοτεινό κινούμενο τρένο (παραλληλισμός με τα πακέτα δεδομένων), μία πιο σοβαρή
και ασφυκτική έκδοση του GRID από το TRON και ο κάθε χρήστης φοράει μία μάσκα
(username). Οι συζητήσεις γίνονται στα αγγλικά με texts και με τις φωνές
αλλοιωμένες. Ενώ οι ορολογίες παίρνουν απλές μορφές προς κατανόηση για τον υπ.
Ο ιός Trojan παίρνει την μορφή αλόγου, ο κωδικός την μορφή κλειδιού κτλ.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Τέταρτη ταινία για τον νεαρό και άπειρο Baran bo Odar
(Silence). Όμως μας έδειξε κάτι πολύ παραπάνω. Φανερά επηρεασμένος από τον
David Fincher, τόσο στα κάδρα, στις σεκάνς αλλά και στην υπόθεση (πολλές ομοιότητες
με την κατά τη γνώμη μου καλύτερη ταινία του Fincher, μέχρι και πόστερ θα δείτε
σε μια σκηνή). Μας παρουσιάζει δυο κόσμους πολύ διαφορετικούς από αυτούς που
ξέραμε. Οι σκηνές μέσα στον κόσμο του internet εκθαμβωτικές. Πολλές
διαφορετικές επιλογές, ανάμεσα σε σταθερή κάμερα, σε κινούμενη, pov και άλλα.
H φωτογραφία ανήκει στον Nikolaus Summerer(Silence),
σκοτεινή με έντονα χρώματα. Μαζί έφτασαν την
ταινία να έχει στην κατοχή της 5 βραβεία, Best
Direction(Bavarian Film Awards), Best Cinematography(German Camera Award), Best
Editing, Best Production Design, Best Sound(German Film Awards) και 5 υποψηφιότητες.
Οι υποκριτικές πολύ καλές από όλους, ξεχωρίζοντας ίσως τον
Tom Schilling που είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αξίζει να αναφέρουμε πως ο
Elyas M’Barek είχε παίξει στο Die Welle (2008) και ο Antoine Monot Jr. στο The
Experiment (2001), επίσης δύο αξιόλογες ταινίες του γερμανικού κινηματογράφου.
Βασικό στοιχείο της ταινίας, η μουσική από τον Michael Kamm.
Όχι μόνο ντύνει άψογα την κάθε σκηνή, με την ηλεκτρονική της χροιά (γιατί στον
κόσμο της τεχνολογίας είμαστε) αλλά πυρώνεται στον εγκέφαλο σου όπως είχε γίνει
με τους Daft Punk στον Tron Legacy. Ξεχωρίζουν οι BOYS NOIZE (μην πάει το μυαλό
σας στους δικούς μας, έλεος) με το κομμάτι ‘ALARM’ που παίζει και στο trailer.
Ενώ στο τέλος της ταινίας το ωραιότατο Out Of The Black από τους Royal Blood.
Αξίζουν και τα δύο, ψαχτείτε!
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί είσαι φανατικός του Fincher και θες να δεις άτομα που
μοιράζονται την ίδια τρέλα αλλά εκείνοι γυρίζουν ταινίες ενώ εσύ είσαι στην
ψωροκώσταινα. Γιατί σου αρέσουν οι ταινίες που συνδυάζουν μυστήριο, τρέλα,
αναρχία και τεχνολογία. Γιατί είναι από τις λίγες ταινίες που πραγματικά
αναφέρουν αληθείς τεχνολογικούς όρους και όχι παπαρολογίες (με συγχωρείται αλλά
νισάφι πια με τον «αμφίδρομο διαμορφωτή της ενθυλάκωσης του πρωτοκόλλου
επικοινωνίας και διείσδυσης»). Γιατί σου αρέσει η σκοτεινή φωτογραφία (εμένα με
τρελαίνει). Γιατί σου αρέσει να ψάχνεσαι μέχρι το τέλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου